Linearizations

Linearisatie van de graven

We hadden een interessante discussie met een onderzoeker, de mogelijkheid om de samplefrequentie, met behulp van een ADC-hardware van 500 ksps 13 bits. De bedoeling van deze onderzoeker is om te tellen de pulsen, Hoewel ze heel dicht bij elkaar. Zijn doel is om naar 10.000 cps (in vergelijking met ongeveer 1000 huidige CPS).

In feite heeft geen precieze zin bij die kunt u niet langer rekenen, maar een geleidelijke toename van de kans op non-cumulatie van impulsen (Pileup). We hebben sommige tests gedaan en wij hebben vastgesteld dat tot 100 CPS lineariteit is geweldig, in 500 CPS is beginnen te testen van een aanzienlijk aantal botsingen.

In de volgende afbeeldingen ziet u de gesimuleerde pols testen (de Simulator produceert breed pulse pulse 150 ons vergelijkbaar met die van onze PmtAdapter)

• Linker afbeelding 1 impuls 50 keer per seconde, totaal 50 CPS
• Centrale afbeelding 3 pulsen 50 keer per seconde, totaal 150 CPS
• Rechterafbeelding 10 pulsen 50 keer per seconde, totaal 500 CPS

De pulsen gemeten in deze drie voorbeelden zijn dicht genoeg bij 50, 150 en 500 CPS theoretici maar kan veranderen als u naar buiten en licht omhoog sommige test-generatoren. Wanneer u op een generator waarmee een nieuwe willekeurige locatie in de puls-trein. Twee generatoren precies overlay kunnen tellen door een en dezelfde fout alle cycli, maar dit zou niet gebeuren met het willekeurige gegevens bevat uit een bet.

U kunt blijven tot 1000, 5000 en zelfs tot 10000 CPS, maar met een geleidelijke progressief verlies van pulsen (verlies van lineariteit in het bovenste gedeelte van het display-bereik)

In 10000 CPS pulse nummer verloren, zou zeer hoog (over 90% en daarbuiten) maar het zouden kunnen worden gecompenseerd, rekening houdend met de progressieve toename van de waarschijnlijkheid van botsing. De statistische formule is simpel en produceert een nauwkeurige lineariteit correctie. (Wie geïnteresseerd is in de uitvoering ervan vondsten in de bronnen van ThereminoGeiger – Zoek alle exemplaren van: “Deadtime”)

Linearize de reactie met statistische methoden degradeert prestaties resolutie en gevoeligheid en is dus beter dan acteren door brute kracht op hardware (bijvoorbeeld, verhogen de snelheid van de ADC of gebruik een monster-hold)

– – – – – – –

Deze interessante tests zij brachten onze aandacht voor de bandbreedte die, in alle geluidskaarten is beperkt tot over 22 kHz. De minimale samplefrequentie zou dan 44 kHz (Nyquist-wet), maar intern implementeren kaarten over bemonstering, soms x 2 (en dan zijn gedefinieerd door 96 kHz) soms x 4 (en daarom moeten worden 192 kHz). In alle gevallen is de gegevens vervolgens naar geïnterpoleerd 192 kHz, genereren van pulsen met zeer geleidelijke tendens. En dat is precies wat er nodig is, voor het meten van de exacte piek van de pols.

Hier ziet u het frequentiebereik van geluidskaarten, variërend van 10 Hz tot 22 kHz.

Als we een ADC zonder de bandbreedteregeling gebruiken, We moeten nog steeds het integreren van gegevens, tot zachte pulsen, om nauwkeurige meting te kunnen.

Zonder integratie, het lawaai zou zeer hoog, omdat de overweldigende bandbreedte. Je zou verliezen de mogelijkheid, Om te zien de isotopen van laag energieverbruik en ook de gevoeligheid en resolutie, zou worden teruggebracht.

– – – – – – –

Sterk richten op de sampling-frequentie, ten koste van alles, Het is niet een goed idee. In het beste geval, u kan het verhogen van de graven tot een maximum van twee, drie, of op zijn best, tien keer, maar in de praktijk het niet zou genoeg, Laten we enkele voorbeelden:

Aardbeving sensing netwerken hebben hetzelfde probleem, alle Geophones in de buurt van katastrofisch gebeurtenissen, verzadigen en hun gegevens is gewoon weggegooid.

Als u sensoren gebruikt kan weerstaan deze gebeurtenissen, U moet hetzelfde verwijderen, Als gevolg van de sterke meetfouten veroorzaakt door de discontinuïteit die zich voordoen in de buurt van het epicentrum.

In het geval van aardbevingen, de winstdeling zijn als gevolg van fracturen van de bodem en gelokaliseerde discontinuïteit veroorzaakt door rotsen en zand. In het geval van de elektriciteitscentrale explosie, Als Fukushima en in Tsjernobyl, de winstdeling zijn te wijten aan screening van relatief grote glasscherven, gescheurd uit de stenen bars.

De grotere fragmenten vallen in een gebied van tientallen kilometers, daarmee volledig onbetrouwbaar alle sensoren in dat gebied. Sen een fragment, zoals die door Bionerd23 in een flowerbed (www.YouTube.com/watch?v = ejZyDvtX85Y), crash sensor, Dit zal de hoogste waarden meten, respect in de omgeving.

Hebt enorme meetfouten (zelfs 100 keer), enkele meters. Leen mengsel van isotopen volledig zou worden gewijzigd, Afhankelijk van de samenstelling van het fragment.

– – – – – – – – –

Neem bijvoorbeeld de Duitse environmental network, op basis van 1800 Geiger sensoren, afstand van elkaar, gemiddeld tien kilometer afstand van elkaar. In het geval van een catastrofale gebeurtenis, U moet verwijderen vier of zelfs tien sensoren, maar de resterende 1790 gegevens verstrekken, die geëxtrapoleerd, zou het mogelijk maken te definiëren van precies de radioactiviteit voor het epicentrum.

Wet van de kwadratische demping, resultaten zijn veel meer nauwkeurige dan wat kan worden weggegooid sensoren.

De volgende afbeelding is onderdeel van een artikel dat wij na het ongeval wordt gepost Fukushima, op basis van gegevens die zijn gepubliceerd in 15 dagen na de explosie de reactor 3.

– PDF-document: Waarschijnlijkheid en risico's

– Decumento ODT voor vertalers: Waarschijnlijkheid en risico's

(1) 15/03/2011 in Tokio 3 micro-sievert per uur ( 10 keer de natuurlijke straling-achtergrond )
(2) 15/03/2011 “de inbreng van de controle-eenheid” 11.9 Milli-sievert per uur
(3) 15/03/2011 “in de buurt van de drie-reactor” 400 Milli-sievert per uur
(4) 17/03/2011 gemeten vanaf helikopters 4.13 Milli-sievert uit 1000 voeten in hoogte ( 1600m )
(5) 17/03/2011 gemeten vanaf helikopters 50 Milli-sievert uit 400 voeten in hoogte ( 640m )
(6) 17/03/2011 gemeten vanaf helikopters 87.7 Milli-sievert uit 300 voeten in hoogte ( 480m )
(7) 18/03/2011 gemeten stralingsniveau in Tokyo over 1 micro-sievert per uur
(8) 18/03/2011 in 60 kilometer van de centrale 6,7 micro-sievert per uur.
(9) 18/03/2011 in 20 kilometer van de centrale 80 micro-sievert per uur.
(10) 18/03/2011 op Ibaraky 140 kilometer van de centrale 2.5 micro-sievert per uur.
(11) 20/03/2011 op Ibaraky 140 kilometer van de centrale 6.7 micro-sievert per uur.
(12) 21/03/2011 op Ibaraky 140 kilometer van de centrale 12 micro-sievert per uur.

Gegevens die zijn gepubliceerd door “Ministerie van onderwijs” (www.MEXT.go.jp), Van “Nucleaire veiligheid divisie (www.bousai.ne.jp/eng) en naar de stad van Fukushima, Na de helikoptervluchten.

In deze afbeelding ziet u drie dingen:

• Wet van de kwadratische demping wordt ten volle geëerbiedigd. (minimale fouten in vergelijking met sensor fouten)

• De gegevens zijn geëxtrapoleerd omhoog in de buurt van de gebeurtenis.

• U kunt de waarde van radioactiviteit tot op enkele meters nauwkeurig definiëren de explosie met grote precisie.

Met een netwerk van duizenden stations kan je een grote nauwkeurigheid, maar in een poging Gooi niet gegevens uit elke sensor, u degraderen de kwaliteit van het hele netwerk. Eerder zou het beter te gaan in de tegenovergestelde richting en proberen om verminderen van ruis en maximaliseren de gevoeligheid en de isotoop scheiding.

Met Nai(TL) de resolutie is altijd schaars en er is de reële mogelijkheid voor het meten van een isotoop in plaats van een ander. Meer resolutie afneemt, hoe groter dit gevaar.

Linearisatie van energie

Theremino MCA wordt een vergelijkbaar Equalizer equalizers linearize de energieën en de amplitudes van grafieken.

Veel twijfel dat deze methode minder nauwkeurig dan die van de punten met selecteerbare macht is uitgedrukt (Parametrische equalizer) gebruikt, Bijvoorbeeld,, in versie 6 de PRA.

Dus je dat de reden voor deze keuze uitleggen moet.

Linearize willekeurige punten, ongelijk verdeeld langs het spectrum, onnatuurlijke krommen en grote fouten kan produceren.

GROEN: De beste linearisation-curve, dat minimaliseert fouten.
BLAUW: De linearisatie curve die wordt bereikt door het corrigeren van “bijna” precies de 609 en de 662 Kev
ROOD: De uiteindelijke curve, Na correctie “precies” zelfs de 59 Kev

“Italiaanse taal” – Grote fouten gemaakt door een linearisatie systeem “nauwkeurige” —————————————————————————————————————————————————————— 1) De gebruiker corrigeert “precies” een piek van Cs-137 in 662 keV (met een steekproef van cesium)

2) De gebruiker corrigeert “precies” een piek van Bi-214 in 609 Kev (met een steekproef van radio)

3) Vanwege de onnauwkeurigheid geïntroduceerd door grote FWHM van de rijen, en ook omdat het aantal bin niet oneindig is, deze “nauwkeurige” correcties zijn niet zo “nauwkeurige”

4) Sinds de afstand tussen de twee punten van correctie (609 en 662) klein, elke kleine onnauwkeurigheid extrapoleert een grote vergissing van de gehele curve van correctie.

5) De gebruiker probeert een steekproef van Am-241 in 59,536 Kev, blijkt dat een grote fout, en corrigeert “precies” de piek.

6) De gebruiker probeert een steekproef van Co-60 in 1.3 MeV, blijkt dat een grote fout, en corrigeert “precies” Deze fout.

7) De gebruiker is nu erg blij, alle 4 voorbeelden zijn “precies” corrigeren en de lineariteit is absoluut perfect …. waar?

No! De curve “onzichtbaar” resultaat is meer lijken op een slang aan een curve in de echte wereld. Alleen de punten in 59, 609, 662 en 1300 Kev precies kloppen, alle andere energieën zijn verkeerd, en met meer fouten dan zij zonder het gebruik van elke correctie hebben zouden. Alle toekomstige analyse van dit “tevreden gebruiker” detecteren met “nauwkeurigheid” isotopen die alleen kunnen worden gevonden op de monsters van de planeet Mars.

 

“Engelse taal” – Grote fouten geproduceerd door een “precieze” linearisatie methode —————————————————————————————————————————————————————— 1) De gebruiker corrigeert “precies” een Cs-137 piek in 662 Kev (met behulp van een cesium-voorbeeld)

2) De gebruiker corrigeert “precies” een Bi-214 piek in 609 Kev (met behulp van een steekproef van radium)

3) Vanwege de onnauwkeurigheid geïntroduceerd door de grote FWHM van de rijen, en omdat het bin-nummer niet oneindig is, deze “exacte” correcties zijn niet zo “exacte”

4) Sinds de afstand tussen de punten van de twee correctie (609 en 662) weinig, elk beetje onnauwkeurigheid extrapoleert een grote fout op de gehele correctie curve.

5) De gebruiker wordt getest een monster van de Am-241 bij 59.536 Kev, een grote fout ontdekt, en corrigeert “precies” de 59 KeV piek

6) De gebruiker wordt getest een monster van de Co-60 bij 1.3 MeV, een grote fout ontdekt, en corrigeert “precies” Deze fout

7) De gebruiker is nu erg blij, alle de 4 voorbeelden zijn “precies” gecorrigeerd en de lineariteit is absoluut perfect…. is het waar ?

No! De “onzichtbaar” resulterende kromme is meer vergelijkbaar met een slang, dan naar een echte wereld-curve. Alleen de punten op 59, 609, 662 en 1300 KeV precies worden gecorrigeerd, al de andere energieën zijn verkeerd, en met meer fouten dan vóór dit “linearisatie” Alle toekomstige geocoderen gemaakt door dit “tevreden gebruiker” vindt met “precisie” isotopen die vindt u alleen op monsters afkomstig van de planeet Mars.

Overfitting

Su Wikipedia si può leggere un'ottima con di questo effetto: http://en.wikipedia.org/wiki/Overfitting

Wikipedia mostra questa immagine e spiega molto bene che:

Italiaans: Sebbene la funzione di linearizzazione passi esattamente per tutti ik punti si otterrebbe un miglior risultato con una retta.

Engels: Hoewel de polynomiale functie passeert in elk gegevenspunt, de lineaire versie is een betere pasvorm.